Of nee, het was geen dier. Het was de vacht van een buideldier. “Toe! Pas het eens!” drong ze aan. Haar ogen schitterden. Haastig trok ik mijn kleren uit en stapte in het pak. Het voelde als een tweede huid. Ze sloot de goedverborgen ritssluiting op de rug met een zacht suizend geluid, pakte me bij een poot en duwde me voor een grote spiegel.
Dienstag, 16. Juni 2009
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen